อันฮาร์ขึ้นชกมวยสากลอาชีพครั้งแรกเมื่อ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2528 ชนะน็อค ลิตเติล โปโน่ ยก 1 หลังจากชกชนะบ้าง แพ้บ้างอีก 3 ครั้ง อันฮาร์ก็ขึ้นชิงแชมป์อินโดนีเซียรุ่นไลท์ฟลายเวทเมื่อ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2528 ชนะน็อค ลิตเติล โปโน่ ยก 10 และต่อมาก็ขึ้นชิงแชมป์โลกรุ่นจูเนียร์ฟลายเวท IBFเมื่อ 8 กันยายน พ.ศ. 2530 แพ้น็อค ชอย จุมฮวาน ยก 3 ที่อินโดนีเซีย หลังจากนั้น อันฮาร์ก็เสียแชมป์อินโดนีเซียโดยเป็นฝ่ายแพ้คะแนน อูดิน บาฮารุดดินไปเมื่อ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2530

อันฮาร์กลับมาชกสร้างฟอร์มใหม่ ชนะ 5 แพ้ 1 แล้วจึงไปชิงแชมป์ OPBF รุ่นไลท์ฟลายเวทเมื่อ 12 พฤศจิกายน พ.ศ. 2531 แพ้น็อค ชุง ซุงยอง ยก 12 ที่เกาหลีใต้ จากนั้น อันฮาร์ขึ้นชิงแชมป์อินโดนีเซียรุ่นไลท์ฟลายเวทกับคู่ปรับเก่า อูดิน บาฮารุดดินเมื่อ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2533 คราวนี้ อันฮาร์เป็นฝ่ายชนะคะแนนได้แชมป์ไปครอง หลังจากนั้น อันฮาร์ไปชิงแชมป์ OPBF รุ่นไลท์ฟลายเวทที่เกาหลีใต้อีกครั้ง เมื่อ 4 พฤษภาคม พ.ศ. 2534 แต่ก็แพ้น็อค ชา นัมฮุน ยก 7 จากนั้น อันฮาร์ มาชกแพ้คะแนน ฟ้าลั่น ศักดิ์กรีรินทร์ ที่ กทม. และเมื่อสถาบันสหพันธ์มวยโลกเข้ามาเผยแพร่ในประเทศไทย และมีการจัดชกชิงแชมป์ของสถาบันนี้ครั้งแรกเมื่อ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2537 อันฮาร์ได้มาชิงแชมป์ WBF รุ่นไลท์ฟลายเวทที่ว่างกับสายรุ้ง อ.สุวรรณศิลป์ แต่เป็นฝ่ายแพ้น็อคไปในยกที่ 5 หลังจากนั้น อันฮาร์หยุดชกไป 5 ปี กลับมาชกอีก 3 ครั้งในช่วง พ.ศ. 2542 – 2544 แต่ก็แพ้ตลอด หลังจากที่ชกครั้งล่าสุด แพ้น็อค ฮูลิโอ ดีลาบาเซส ยก 6 เมื่อ 3 เมษายน พ.ศ. 2544 อันฮาร์ก็แขวนนวมไป